Gimnastyka Słowiańska w Tradycji Białoruskiej:

Moja historia i doświadczenie

Gdy miałam czternaście lat, trenowałam intensywnie rzut dyskiem. Byłam poważnie zaangażowana w tę dyscyplinę, jednak nie przeszłam do sportu seniorskiego. Cierpiałam na nieprzyjemny ból w kręgosłupie. Ujawniał się szczególnie podczas nagłych ruchów. Czas płynął, a ból narastał. Pewnego poranka, gdy miałam 20 lat, nie mogłam wstać z łóżka. Zwróciłam się po pomoc do dr. Aleksandra Siwakowa, docenta katedry, kierownika katedry refleksoterapii w Białoruskiej Akademii Medycznej Kształcenia Podyplomowego (BelMAPO).

W latach 1989-2005 wielokrotnie odwiedzał Chiny i Wietnam, gdzie odbywał szkolenia w różnych kierunkach tradycyjnej medycyny orientalnej i refleksoterapii. Kiedy mnie przebadał, powiedział: «Jesteś w stanie sama wyleczyć kręgosłup, w twoim przypadku operacja czy terapia lekami nie sprawią, że będziesz zdrowa».

W ten sposób zaczęłam ćwiczyć Tai Chi, jogę, qigong. Przez 3,5 roku intensywnych ćwiczeń ból dolnego odcinka kręgosłupa się zmniejszył, ale rezultat nie był dla mnie wystarczający. Poszukiwania doprowadziły mnie do gimnastyki słowiańskiej dla kobiet. Zaledwie po 3 miesiącach treningu, dolegliwości bólowe kręgosłupa znacznie się zmniejszyły.

Od pierwszego roku mój trening w Białorusi obejmował: minimum 2 zajęcia w tygodniu po 3 godziny z nauczycielem + samodzielnie 2 zajęcia dziennie. Równocześnie prowadziłam zajęcia w grupach kobiet 4 razy w tygodniu. Intensywne szkolenie odbywało się również podczas wyjazdów na tradycyjne święta (do 8 razy w roku), w których udział był obowiązkowy. Dopiero po 9 latach takich szkoleń i praktyki, dopiero od 2012 roku, zacząłem samodzielnie prowadzić zajęcia z instruktorami. Jeśli zsumować, to jest więcej niż 500 godzin rocznie lub 500*7=4500 godzin. Ponieważ musimy odjąć 2 lata równoległego szkolenia wschodnich praktyk.

Dlaczego przywołuję te fakty?

W ostatnich latach w Rosji, na Białorusi i w Polsce nosiciele wiedzy «rodowej» aktywnie tworzą «szkoły», uczą «beregini», «nadawców wiedzy radzinnej», «opiekunów» i «mentorów» gimnastyki. W biografii tych nosicieli wiedzy czy beregini nie ma danych o długotrwałym szkoleniu z instruktorami z Białorusi czy Adamowicza. Niektórzy założyciele szkół zaczęli wydawać certyfikaty już po kilku miesiącach «znajomości» z gimnastyką. Jakość takiego szkolenia można zweryfikować dopiero po treningu z innym instruktorem. Dlatego, jeśli Twój instruktor aktywnie używa terminologii rosyjskich Rodnoverów, magii, kart, olejków lub syntezy z Tantra Jogą, rozsądnie byłoby trenować z instruktorem wyszkolonym zgodnie z białoruską tradycją i wymaganiami naszej Szkoły. Lista aktualnych instruktorów oraz osób szkolących się znajduje się na naszej stronie internetowej.

Mamy też w liście instruktorów, którzy poświęcili od 1 do 3 lat na naukę rosyjskich podróbek białoruskiej gimnastyki.

Trzeba też ostrzec przed instruktorami, którzy otrzymali zaświadczenia z moim podpisem przed 2021 rokiem. Wielu z nich nie ma wystarczającej wiedzy, nie ukończyło pełnego kursu, choć na swoich stronach informują o szkoleniach od 2-4 lat. Przyznaję, że ich szkolenia poprzez wyjazdy na tradycyjne święta 1-2 razy w roku była wadliwa. Proponuję zapoznać się z przyczynami uznawania ich certyfikatów i poziomem wiedzy nie odpowiadającym współczesnym wymaganiom do instruktorów na stronie «Szkolenie instruktorów«.

Jeszcze kilka faktów z mojej biografii. Uczestniczka projektu kulturalnego «Punkt odniesienia. Początki tradycji słowiańskich» w Bibliotece Narodowej Białorusi. Od 2007 do 2019 roku prowadziła regularne zajęcia gimnastyczne dla pracowniczek Biblioteki Narodowej Białorusi. W latach 1997-2002 studiowała muzykę ludową i etnografię na Wydziale Sztuki Ludowej Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Kultury i Sztuki. Od 2002 r. przez 18 lat pracowała jako nauczyciel fletu kategorii I (pierwsza) w szkołach i gimnazjach państwowych w Mińsku.

Z najnowszych publikacji: https://www.onet.pl/styl-zycia/kobietaxl/gimnastyka-slowianska-dla-kobiet-magia-ruchu-ktory-uwalnia-od-bolu/bn71j5c,30bc1058